We współczesnej stomatologii ekstrakcja to ostateczność. Zanim zapadnie decyzja o usunięciu zęba, podejmowane są próby jego leczenia, ponieważ własny ząb to najkorzystniejsze rozwiązanie dla pacjenta. Nie zawsze jest to jednak możliwe, czasem ząb trzeba usunąć. Jak wygląda zabieg ekstrakcji? Odpowiadamy na najczęściej zadawane pytania.
Zabieg wykonuje chirurg szczękowo-twarzowy, chirurg stomatolog lub periodontolog w znieczuleniu miejscowym. Przed usunięciem specjalista dokonuje oceny stanu zęba oraz na podstawie badania rentgenowskiego szacuje stopień skomplikowania zabiegu. Zwykle na tym etapie podejmowana jest decyzja o zakresie ingerencji.
Kolejny etap to podanie znieczulenia w formie miejscowej. Zęby usuwane chirurgicznie najczęściej mają skomplikowany kształt korzeni lub są zaklinowane, dlatego konieczne jest rozcięcie dziąsła, by je uwolnić.
Chirurg szczękowo-twarzowy po aplikacji znieczulenia odsłania ząb, usuwa go za pomocą specjalistycznych narzędzi. Kluczowe znaczenie ma usunięcie, ekstrakcja zęba w całości przy zachowaniu szacunku dla otaczających tkanek. Ostatnim etapem zabiegu, jeśli sytuacja tego wymaga, jest szycie rany.
Decyzja o usunięciu zęba zapada najczęściej, gdy:
Ekstrakcję zawsze poprzedza dokładna ocena stanu miejscowego i stanu zdrowia pacjenta.
Dokładne określenie czasu na chirurgiczne usunięcie zębów nie jest możliwe. Każdy przypadek jest inny, ze względu na złożoność zabiegu oraz wrażliwość pacjenta. Przyjmuje się jednak, że zęby łatwiejsze w usunięciu mogą zająć chirurgowi ok. 30 - 60 minut. W bardziej skomplikowanych przypadkach ten czas może się wydłużyć.
Chirurgiczne sunięcie zęba w naszym gabinecie to orientacyjny koszt 500 – 1000 PLN, jest uzależniony od stopnia trudności zabiegu oraz lokalizacji zęba. Przed zabiegiem otrzymasz informację o jego przewidywanym koszcie.
Dzisiejsze metody stomatologiczne pozwalają zminimalizować ból, mimo to dla każdego pacjenta jest to sytuacja daleko poza granicami komfortu. Warto wiedzieć, że każdy z nas ma inny próg bólu, inną wrażliwość. Pacjenci mają nieprzyjemne odczucia w momencie aplikacji znieczulenia, a także podczas ekstrakcji jest to całkowicie normalne zważywszy na okoliczności.
Zdarza się, że zęby są bardzo zniszczone a pod korzeniem lub w jego bliskim sąsiedztwie pojawił się wysięk ropny. Takie operacje należą do bardziej skomplikowanych, zwłaszcza gdy towarzyszy im dodatkowe zakrzywienie budowy korzeni. Może się zdarzyć, że na skutek rozległego stanu zapalnego znieczulenie będzie miało słabsze działanie. W takich sytuacjach usuwanie zębów może wiązać się z większym dyskomfortem.
Gdy zabieg usunięcia zęba jest już za Tobą, otrzymasz informacje jak postępować w domu. Zaraz po zabiegu utrzymuj w jamie ustnej gazik powstrzymujący krwawienie. Staraj się odpoczywać. Po kilku godzinach znieczulenie przestanie działać, więc dobrze jest przyjąć leki przeciwbólowe, zjeść lody i zrobić zimny okład. Unikaj palenia papierosów, picia alkoholu oraz przyjmowania pokarmów stałych, w tym pikantnych i gorących. W kolejnych dniach po chirurgicznej ekstrakcji zęba zalecane jest delikatne płukanie jamy ustnej.
Stopniowo z dnia na dzień można wracać do normalnych aktywności oraz diety.
Palenie papierosów ma nie tylko szkodliwy wpływ na płuca i serce, ale również na zdrowie jamy ustnej i zęby. W tym artykule omówimy, dlaczego palenie jest niebezpieczne dla naszych zębów i co można zrobić, aby zmniejszyć te negatywne skutki.
Dym tytoniowy zawiera setki szkodliwych substancji chemicznych, które mają szkodliwy wpływ na zdrowie jamy ustnej. Podczas palenia papierosów wdychany dym osadza się na powierzchni zębów i nabłonku jamy ustnej. To może prowadzić do powstawania plam, przebarwień i nieświeżego oddechu.
Palenie papierosów jest również związane z większym ryzykiem chorób dziąseł. Dym tytoniowy wpływa na mikrokrążenie krwi w dziąsłach, co może osłabić ich zdolność do zwalczania stanów zapalnych. To z kolei może prowadzić do stanu zapalnego dziąseł, zwanych zapaleniem dziąseł. W zaawansowanych przypadkach może dojść do paradontozy, co jest poważną chorobą dziąseł i tkanki podtrzymującej zęby.
Palenie papierosów wiąże się z większym ryzykiem rozwoju nowotworów jamy ustnej, w tym raka języka, warg, policzków oraz gardła. Substancje chemiczne zawarte w dymie tytoniowym mogą uszkodzić DNA komórek, co sprzyja powstawaniu nowotworów.
Palenie papierosów może również wpłynąć na proces gojenia się po zabiegach stomatologicznych. Osoby palące mogą mieć opóźnioną reakcję na leczenie, takie jak usunięcie zębów czy wszczepienie implantów, ze względu na osłabione krążenie krwi i zmniejszoną zdolność organizmu do regeneracji.
Wpływ spożycia cukrów na zdrowie jamy ustnej i zęby jest tematem, który zasługuje na naszą uwagę. Dieta bogata w cukry może mieć negatywne skutki dla naszych zębów, prowadząc do próchnicy i innych schorzeń. W tym artykule przyjrzymy się, dlaczego cukry są problematyczne dla zdrowia jamy ustnej oraz jak można zmniejszyć ich wpływ na nasze zęby.
Cukry odgrywają kluczową rolę w rozwoju próchnicy. Bakterie naturalnie występujące w jamie ustnej przetwarzają cukry zawarte w pożywieniu na kwas. Ten kwas jest szkodliwy dla szkliwa zębów, ponieważ prowadzi do demineralizacji, czyli utraty minerałów z powierzchni zębów. Jeśli proces ten nie zostanie zatrzymany, może prowadzić do utworzenia ubytków, czyli próchnicy.
Nie wszystkie cukry mają jednak taki sam wpływ na zdrowie jamy ustnej. Cukry proste, takie jak glukoza i fruktoza, są łatwo przyswajalne przez bakterie, co zwiększa ryzyko powstania kwasu. Cukry złożone, obecne w produktach pełnoziarnistych i warzywach, są mniej szkodliwe, ponieważ trawią się wolniej i nie stwarzają tak dogodnego środowiska dla bakterii próchnicotwórczych.
Ograniczenie Spożycia Cukrów: Redukcja spożycia produktów bogatych w cukry prostych, takich jak słodycze, napoje gazowane i słodzone soki, znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia próchnicy.
Regularne Mycie Zębów: Regularne mycie zębów pastą z fluorem po posiłkach pomaga w usuwaniu resztek pokarmowych i kwasów z powierzchni zębów.
Unikanie Spożywania Przed Snem: Spożywanie cukrów przed snem, zwłaszcza bezpośrednio przed pójściem spać, daje bakteriom więcej czasu na wytwarzanie kwasów.
Świadome Wybory Żywieniowe: Wybierajmy produkty bogate w błonnik, witaminy i minerały, które wspierają zdrowie jamy ustnej.
Przekąski Zdrowe dla Zębów: Włączmy do diety przekąski takie jak marchewka, seler, jabłka czy orzechy, które sprzyjają naturalnemu oczyszczaniu zębów.
Próchnica jest powszechnym problemem zdrowia jamy ustnej, który może prowadzić do poważnych komplikacji, jeśli nie zostanie odpowiednio leczony i zapobiegany. W tym artykule przyjrzymy się, czym jest próchnica, jakie są jej przyczyny, jak można ją leczyć oraz jakie skuteczne kroki podjąć, aby uniknąć jej wystąpienia.
Próchnica to choroba związana z demineralizacją szkliwa i tworzeniem się ubytków w strukturze zęba. Powstaje w wyniku działania kwasów wytworzonych przez bakterie, które żyją w płytkiej bakteryjnej na powierzchni zębów.
a. Nieprawidłowa higiena jamy ustnej: Brak regularnego mycia zębów oraz niewłaściwa technika szczotkowania i nitkowania mogą sprzyjać rozwojowi próchnicy.
b. Dieta bogata w cukry: Spożywanie dużej ilości pokarmów i napojów zawierających cukry może dostarczać bakteriom pożywienia, co prowadzi do produkcji kwasów niszczących szkliwo.
c. Brak fluoru: Fluor pomaga w remineralizacji szkliwa i zapobieganiu próchnicy. Brak wystarczającej ilości fluoru może osłabić ochronę zębów.
a. Plomby: W przypadku mniejszych ubytków, stomatolog może zastosować plombę, aby przywrócić funkcję i wygląd zęba.
b. Korony: W przypadku większych uszkodzeń, korona może być konieczna do ochrony i przywrócenia struktury zęba.
c. Endodoncja: Gdy próchnica dotrze do miazgi (nerwu), konieczne może być leczenie endodontyczne, czyli popularnie zwane leczenie kanałowe.
a. Regularna higiena jamy ustnej: Mycie zębów co najmniej 2 razy dziennie, używanie nici dentystycznej i płynu do płukania ust.
b. Zdrowa dieta: Ograniczenie spożycia cukrów prostych oraz picie wody zamiast słodkich napojów.
c. Fluor: Używanie pasty do zębów z fluoru oraz płukania ust zawierającego fluor.
d. Regularne wizyty u stomatologa: Regularne kontrole u dentysty pozwalają wychwycić i leczyć problemy w początkowej fazie.
Podsumowanie
Dbanie o higienę jamy ustnej jest kluczowe dla utrzymania zdrowych zębów i dziąseł. Prawidłowe mycie zębów to fundamentalna czynność, która nie tylko pomaga w zachowaniu estetycznego uśmiechu, ale także zapobiega wielu problemom związanym z jamą ustną. W tym artykule omówimy krok po kroku, jak prawidłowo myć zęby, aby osiągnąć najlepsze efekty i cieszyć się długotrwałym zdrowiem jamy ustnej.
Przed rozpoczęciem mycia zębów ważne jest wybranie odpowiedniej szczoteczki. Należy zwrócić uwagę na miękkość włosia, aby uniknąć uszkodzenia szkliwa czy dziąseł. Wybór między manualną a elektryczną szczoteczką zależy od preferencji, jednak obie opcje są skuteczne, o ile używane są prawidłowo.
Przy wyborze pasty do zębów warto zwrócić uwagę na zawartość fluoru. Fluor wspomaga remineralizację szkliwa, wzmacniając je i chroniąc przed próchnicą. Niewielka ilość pasty (rozmiar ziarnka grochu) jest wystarczająca.
a. Ustawienie kąta: Trzymając szczoteczkę pod kątem około 45 stopni do linii dziąseł, delikatnie szczotkuj zęby ruchami pulsacyjnymi.
b. Ruchy pionowe i poziome: Pamiętaj o wykonywaniu ruchów pionowych i poziomych, aby dokładnie oczyścić wszystkie powierzchnie zębów.
c. Język i podniebienie: Nie zapomnij o delikatnym szczotkowaniu języka i podniebienia, aby usunąć bakterie odpowiedzialne za nieświeży oddech.
Czas trwania mycia zębów to kluczowy aspekt. Zaleca się mycie przez co najmniej 2 minuty, aby zapewnić dokładne usunięcie płytki bakteryjnej i resztek pokarmowych.
Po szczotkowaniu zębów warto skorzystać z nici dentystycznej, aby oczyścić przestrzenie międzyzębowe, gdzie szczoteczka może mieć trudności z dotarciem. Następnie płucz jamę ustną płynem do płukania ust o działaniu antyseptycznym.
Zachowanie regularności w myciu zębów jest kluczowe. Należy myć zęby co najmniej 2 razy dziennie – rano po śniadaniu i wieczorem przed snem. Unikaj mycia zaraz po spożyciu kwasowych pokarmów, ponieważ kwasy mogą osłabić szkliwo.
Jakiś czas temu pisaliśmy o płytce nazębnej i o tym jak z nią walczyć. Dzisiaj o zjawisku często mylonym z płytką nazębną i metodach jego usuwania.
Tak więc będziemy dzisiaj mówili o kamieniu nazębnym. Kamień nazębny – po łacinie calculus to rodzaj złogu – zazwyczaj kruchego, który odkłada się na zębach. Jak powstaje? Na skutek połączenia 2 pierwiastków: wapnia i fosforanu. Kiedy kryształki fosforanu stwardnieją powstaje kamień nazębny. Przylega on ściśle do zębów i może być usunięty jedynie przez stomatologa. Nie próbujmy tego robić samodzielnie gdyż narażamy zęby na uszkodzenie szkliwa, a poza tym jest to dosyć trudna operacja. Sam zabieg dla pacjenta nie musi być przyjemny. Oprócz ciągłego szarpania i „borowania” mogą także boleć podczas dotyku urządzeń niektóre zęby. Ale kamień nazębny usuwać warto. U poszczególnych osób występują znaczne różnice jeśli chodzi o powstawanie kamienia. Zdecydowanie silniejsze tendencje do jego powstawania pojawiają się u ludzi w starszym wieku, tak więc zrozumiałe jest, że wtedy należy bardziej przykładać się do higieny jamy ustnej. W jaki sposób? Możemy używać pasty z zawartością pirofosforanu lub też heksametafosforanu sodu (pirofosforan o zmienionej formule). Pamiętajmy także o tym iż usuwanie kamienia u stomatologa nie powinno odbywać się zbyt często.
Płytka nazębna to temat bardzo często poruszany przez stomatologów oraz producentów wszelkiego rodzaju akcesoriów do dbania o odpowiedni stan jamy ustnej. Czym ona właściwie jest, dlaczego należy się nią przejmować i kiedy się już nią przejmiemy, co należy zrobić?
Bardzo często płytka nazębna mylona jest z czarnym nalotem na zębach. Taki nalot to nie płytka nazębna, a kamień nazębny. Nie jest to wcale poważny błąd, ponieważ kamień nazębny to efekt pozostawania płytki nazębnej na zębach przez dłuższy czas. Sama płytka nazębna ma najczęściej charakter białego, żółtego lub zupełnie przezroczystego i tylko lekko kremowego nalotu na zębach. Z tego powodu często jest ignorowana, a jeśli wziąć pod uwagę jeszcze fakt, że jej narastanie ma charakter powolny, a wszelkie zmiany chorobowe są stopniowe, można zrozumieć, dlaczego problem ten jest tak często bagatelizowany.
Płytka nazębna to pozostałości składników pokarmowych, które zostały zmielone przez zęby i wymieszane ze śliną. Stomatolodzy często zalecają przepłukanie ust po posiłku, jeśli nie ma możliwości umycia zębów pastą i szczotką. Ma to właśnie na celu pozbycie się z ust zawiesiny śliny z resztkami pokarmu, zanim maź ta osiądzie na zębach. Kiedy ta mieszanka dotknie zęba, zaczynamy mówić właśnie o płytce nazębnej.
Sama w sobie płytka nazębna tak naprawdę nie jest groźna. Problemem jest to, że stanowi ona wręcz idealne środowisko dla bakterii, a także zatrzymuje w sobie barwniki pokarmowe. Barwniki to problem typowo estetyczny, z którym będziemy mieć do czynienia zawsze, ale jeśli barwniki tylko przemkną przez usta, nic się nie stanie poważnego. Jeśli jednak zostaną na płytce, zaczną wnikać w ząb i go przebarwiać.
Z kolei bakterie to bakterie – mnożą się, wydzielają kwasy i rozkładają szkliwo zęba. Tak powstaje próchnica. Bez płytki nazębnej trudno jest bakteriom przylegać do zęba. Płytka nazębna jest dla nich jak rusztowanie dla budowlańców.
Choroby zębów = podatność x czas x sprzyjające okoliczności. Płytka nazębna związana jest z drugim i trzecim elementem tego równania. Przede wszystkim z trzecim. Dlatego tak ważne jest usuwanie płytki nazębnej, a im szybciej to zrobimy, tym zdecydowanie lepiej.
Na szczęście walka z płytką nie jest trudna. Na samym początku ma ona postać mazi i nawet silniejszy strumień płynu sobie z nią poradzi. Zazwyczaj jednak konieczna jest szczoteczka do zębów i odpowiednia technika czyszczenia, by została ona odpowiednio wymieciona. Do powierzchni między zębowych przydaje się nitka. Jeśli zastosujemy szczoteczkę, pastę i nitkę w odpowiedni sposób, pozbędziemy się płytki nazębnej. To naprawdę takie proste.
Kiedy jednak damy płytce nazębnej więcej czasu, zacznie się utwardzać i na zębach powstanie swoista skorupka, najczęściej pomiędzy nimi. Zazwyczaj jeszcze na tym etapie można poradzić sobie samodzielnie, ale lepiej jest wybrać się do dentysty, gdzie sam dentysta lub higienistka stomatologiczna przeprowadzą prosty i szybki zabieg, który mechanicznie usunie całą płytkę nazębną i zabezpieczy w ten sposób zęby.
Bruksizm to inaczej zgrzytanie zębami. Z angielskiego bruxism – zgrzytać zębami.
Bruksizm to zjawisko, które do naszego słownika problemów medycznych trafiło stosunkowo niedawno, chociaż jako jednostka chorobowa bruksizm jest znany od bardzo dawna. Statystyki pokazują, że bruksizm dotyka około połowy całego dorosłego społeczeństwa oraz nawet jedną trzecią dzieci. Ze względu na swój charakter jest to jednak zjawisko dość trudno do konkretnego zdiagnozowania, a potem samo zwalczanie bruksizmu także nie jest proste. Czym dokładnie jest bruksizm?
Najprostsza definicja bruksizmu, jaką można podać, to zgrzytanie zębami. Osoby cierpiące na bruksizm mimowolnie pocierają powierzchniami ścierającymi zębów o siebie. Czasami robią to na jawie zgrzytając zębami w wyniku stresu lub poważnego zdenerwowania. W znakomitej większości przypadków bruksizmu jest jednak zjawiskiem zachodzącym w nocy jako efekt działającego na nas przez cały dzień stresu.
Zęby są bardzo twarde. Radzą sobie z naprawdę wielkimi wyzwaniami. Nie ma jednak większego znaczenia, jak twardy jest danym materiał, jeśli jest zderzany z materiałem o identycznej twardości, a tak się dzieje właśnie w przypadku bruksizmu. Zniszczenie powierzchni żujących Pierwszym problemem pojawiającym się w wyniku bruksizmu jest zniszczenie powierzchni żujących zębów. Zjawisko to jest zaproszeniem dla próchnicy, a także zazwyczaj bardzo poważnym defektem estetycznym dla jamy ustnej. Zniszczone powierzchnie mają tendencję do przyjmowania kamienia nazębnego, co sprawia, że powierzchnia zębów, zwłaszcza siekaczy, staje się czarna. Zniszczone szkliwo to zaproszenie dla próchnicy, a więc defekt estetyczny rozchodzi się na cały ząb i dodatkowo znacznie go osłabia.
Zęby są przystosowana głównie do odbierania sił działających na nie pionowo. Bruksizm sprawia, że do sił pionowych dochodzą siły działające na boki. W sytuacjach trudnych może dochodzić do wyłamywania lub łamania zębów. Często bruksizm sprzyja chorobom dziąseł, które powodują ich słabsze osadzenie i ruchomość w dziąśle.
Bruksizm swój szkodliwy wpływ na organizm rozciąga na całą głowę. Pomijając już problemy z bólem zębów, ich estetyką i prawidłowym żuciem, bruksizm zwykle powoduje uszkodzenia stawów żuchwy, co może prowadzić do zmian podobnych do zmian reumatycznych, przewlekłych stanów bólowych i bólu ostrego, zwłaszcza nad ranem, ale także w ciągu dnia. Jest to bardzo nieprzyjemne zwłaszcza w dłuższej perspektywie czasowej. Co więcej, bruksizm powoduje bóle głowy nierzadko mylone z bólami migrenowymi. Nawet u osób nieświadomych bruksizm potrafi powodować poważny spadek jakości życia.
Bruksizm leczy się zazwyczaj poprzez reagowanie na uszkodzenia zębów oraz poprzez próby ograniczenia stresu pacjenta. Mogą to obyć środki farmakologiczne lub psychoterapia. Ważnym elementem walki z bruksizmem jest też zakładanie przez stomatologów specjalnych szyn na zęby, których celem jest wyeliminowanie mechanicznych uszkodzeń powodowanych przez bruksizm. Mimowolność zjawiska jest tutaj niestety poważnym problemem. Nie da się „oduczyć” bruksizmu.
Szczoteczka do zębów ma duże znaczenie w profilaktyce stomatologicznej. Jest to można powiedzieć podstawowe narzędzie w walce z próchnicą i innymi chorobami nękającymi jamę ustną. Nie słuchajmy bezkrytycznie reklam, które wskazują konkretne modele szczoteczek. Powinniśmy wybrać ją indywidualnie. Przetestujmy osobiście kilka różnych rodzajów, ale nie za dużo, aby nasz zęby zbytnio na tym nie ucierpiały. Czym się kierować podczas wyboru produktu?
Im zdrowsze i bardziej podatne na kamień posiadasz uzębienie tym bardziej odpowiednia będzie dla Ciebie szczoteczka z twardym włosiem. Jeżeli jest odwrotnie używaj raczej miękkiego włosia. Jeśli nie jesteś pewien wybierz szczoteczkę z włosiem miękkim. Są również produkowane szczoteczki z włosiem mieszanym. Być może właśnie taka szczoteczka będzie dla Ciebie idealna. Jeżeli dobieramy szczoteczkę dla naszego dziecka to odpowiednia będzie ta z miękkim włosiem – uzębienie naszych dzieci jest bardziej podatne na podrażnienia.
Ciężko odpowiedzieć na to pytanie – tutaj także wybór jest indywidualny. Jeżeli masz możliwość przetestowania szczoteczki elektrycznej to dobrze jest to zrobić. Pamiętajmy jednak iż wiele jej zalet może uzyskać zwykła szczoteczka jeśli zastosujemy odpowiednią technikę. Chodzi o to, że problem tkwi często nie w szczoteczce do zębów, ale w sposobie jej wykorzystania. Odpowiednie techniki mogą zmienić bardzo dużo.
Jedno jest pewne – zazwyczaj droższe artykuły są po prostu lepsze - Wniosek? Unikajmy tanich szczoteczek elektrycznych. Natomiast wybór między dobrą szczoteczką tradycyjną, a dobrą (i sporo droższą) szczoteczką elektryczną zależy właściwie tylko i wyłącznie od naszych upodobań.
Pasta do zębów przez niektóre osoby traktowana jest w sposób niemal nabożny i potrafią spędzić w sklepie godzinę porównując różne formuły. Na drugim biegunie znajdują się osoby, które jeśli w ogóle, kupują to, co akurat znajduje się w promocji. Wniosek z tego jest bardzo prosty: tak naprawdę bardzo niewiele wiemy o pastach do zębów i najczęściej, nawet jeśli przykładamy się do wyboru, jest on zupełnie przypadkowy. Już na samym wstępie warto podkreślić, że wbrew pozorom, nic złego się tutaj naprawdę nie dzieje, ponieważ dla przeciętnej osoby niemal każdy wybór będzie dobry. Przyjrzyjmy się jednak temu problemowi trochę bliżej.
Czym właściwie jest pasta do zębów? Jest to pasta, którą czyścimy zęby, prawda? Zgadza się, ale taka tautologiczna definicja nie przybliża nas do sedna problemu. Dostępna niemal zawsze w tubkach pasta do zębów to produkt, który ma na celu zwalczanie bakterii i mineralizację zębów. Tylko i aż tyle, chociaż oczywiście na rynku znajduje się cała masa past, których możliwości są znacznie większe ze względu na liczne dodatki.
W swojej podstawowej formie pasta do zębów to jednak bardzo prosty produkt, w którym znajduje się kilka naprawdę niewyszukanych składników bakteriobójczych o delikatnym działaniu oraz fluor, który najlepiej stymuluje powtórną mineralizację zębów.
W najprostszej paście do zębów składników aktywnych zwykle nie ma więcej niż 3-4 i są one bardzo proste. Do tego dochodzą jeszcze substancje, dzięki którym pasta się pieni, ładnie układa w tubce i na szczotce, nie psuje się i nie pachnie jak sklep z płynami do podłogi. Gigantyczna różnorodność past do zębów w sklepach związana jest z dodatkami, które sprawiają, że mówimy albo o różnych typach past, pastach specjalistycznych lub pastach dla osób o specjalnych potrzebach. Wszystkim takie pasty wrzucimy tutaj do jednego worka, ponieważ często wprowadzane podziały maja charakter czysto marketingowy.
W związku z pojawianiem się w pastach dodatkowych składników możemy mówić m.in. o: